ważny dzień

Dzisiaj jestem z siebie szczególnie dumna. 

Potrafiłam wyhamować potok myśli, 

a co z tego wynika w moim przypadku – działań (NATYCHMIASTOWYCH działań!).

I jeszcze to zauważyłam (świadomość świadomości ha!).

Działam, ale jak na hamulcu ręcznym. 

Zwalniam „mechanicznie”. Poprzez obserwację tego, komu się spieszy. 

Staram się pamiętać o tym, co najważniejsze. 

I że tak naprawdę, nie ma się dokąd spieszyć.

Tempo to jedno, a drugie to rzucanie po ocenie wyboru.

Mooorze możliwości!

Na to też jestem czuła, jak moje stawy na zmianę pogody.

I dzisiaj (a w zasadzie od wczoraj) udało mi się utrzymać lejce i mieć pod kontrolą ten rozpędzony pociąg we mnie.

Chyba pierwszy raz. 

Z. byłby ze mnie dumny. A przynajmniej uśmiechnąłby się szeroko..

Znasz to uczucie kiedy ćwiczysz, ćwiczysz i zaczyna wychodzić?

Hurrraaaa!!